Kültür-Sanat

12 Eylül Sanatçılığından Yumuşak Güç (Soft Power) aparatlığına

12 Eylül yazıcıları kişisel ilişkileri yoluyla cezb ve ikna etme yeteneklerini kullanarak yumuşak gücün hizmetine girdiler kendilerinin değil emperyalizmin ufkunun, emperyalizmin hayal gücünün ve emperyalizmin politik yaratıcılığının araçlarına dönüştüler.

yeniulke.editor

Eylül 4, 2021953 views0

Cengiz Kılçer

Gregor Samsa gibi bir sabah huzursuz düşlerinden uyandıklarında kendilerini yataklarında kocaman bir böceğe dönüşmüş olarak buldular. “Bana ne oldu?” diye geçirmediler içlerinden.

Gelecekten ziyade, dağınık şimdiki zamanın eşiğinde yaşadılar, beklentiler ve gerçekler arasındaki boşlukta çelişki içinde devrimciliği inkâr ettiler ve devrimci bir geleceği reddettiler, bunun yerine hayal kırıklığına, melankoliye teşne bir sanat icra ettiler. Örneğin Latife Tekin geçmiş yıllara dair şunları söylüyor:“O yıllardaki halimizi hatırlıyorum, sanki tapınma duygusuyla o politik hareketin içindeydik ama Tanrılarımızın kim olduğu belli değildi. Namaza giden işçiler için üzülüyorduk ama camilere giden insanlardan çok da farkımız yoktu. Tabii kılığımız kıyafetimiz farklıydı; bizim parkalarımız botlarımız vardı. Yaptığımız her şeyde bir törensellik, kutsama, tapınma edası… Kurallar ne katıydı, sanki bir tarikatın üyeleriyiz… Bazı şeyleri söyleyeceksiniz, bazı şeyleri asla söylemeyeceksiniz. Bir çeşit dindarlardık biz de sonuçta.”[1]